مروری بر رابطه hla و بیماری های پریودنتال

در این مقاله به مروری بر رابطه hla) human leukocyte antigen) با بیماریهای پریودنتال پرداخته شده است؛ در حالی که در برخی مطالعات، رابطه ای بین آنتی ژنهای hla و پریودنتیت اعلام نشده است. رابطه مثبت و منفی بین بعضی از آنتی ژنهای hla و فرمهای مختلف eop) early onset periodontitis) و نیز رابطه مثبت بین آنتی ژنهای hla-a1 و a9 و a24 و a28 و a33 و b15 و b22 و b35 و b44 و c4 و dr2 و dr4 و dr7 و dr53 و drb1 و dq3 و dqb1 و رابطه منفی بین آنتی ژنهای hla-a2 و a5 و a10 و a28 و a68 و b5 و dr2 و dr6 با فرمهای مختلف eop گزارش شده است. در این میان به ترتیب رابطه hla-a9 و hla-dr4 با eop بیش از دیگر آنتی ژنها گزارش شده است. مدارک موجود نشان می دهد که ژنهای ناحیه mhc) major histocompatibility complex) ژنهای با اثرات قوی (major effect) در بیماری eop نمی باشند. نتایج مطالعات پیوستگی (linkage studies) از پیوستگی یک major gene برای eop در لوکوس mhc بر روی بازوی کوتاه کروموزم شماره 6، حمایت نمی کنند. ژنهای این ناحیه ممکن است به عنوان modifying genes عمل کنند و بیان کلینیکی بیماریهای پریودنتال را تحت تاثیر قرار دهند. اثبات رابطه hla با بیماریهای پریودنتال به مستندات بیشتری نیاز دارد. برای اثبات رابطه hla با بیماریهای پریودنتال لازم است مدارک کافی از گروههای بیمار بخوبی تعریف شود (well defined) به نحوی که مرحله بیماری آنها نیز معین شده باشد و از گروه بیمار و کنترل به طوری که اختلافات نژادی را پوشش دهد، به تعداد کافی موجود باشد.